RIP Urbain Braems

Afgelopen nacht overleed op 87-jarige leeftijd Urbain Braems. Urbain is de meest succesvolle coach uit de Beverse voetbalgeschiedenis en drukte als geen ander zijn trainersstempel op onze club. Wij wensen alvast familie en vrienden veel sterkte toe bij dit grote verlies.

Urbain Braems werd geboren in Zottegem en groeide op in deelgemeente Strijpen. Als jonge speler sloot hij zich aan bij de plaatselijke hoogvlieger KSV Sottegem, waar hij op zijn zestiende mocht debuteren in 2^de Provinciale. Als jonge twintiger kreeg Braems, een kwieke flankaanvaller, de kans om zich te bewijzen op het hoogste niveau. Hij trok naar Racing Mechelen als vervanger van de legendarische Rik De Saedeleer en scoorde er uiteindelijk 6 goals in 27 matchen. Een jaar later trok Urbain naar Club Brugge, dat toen nog uitkwam in 2^de Klasse. Zijn meest succesvolle periode als voetballer beleefde Braems bij Daring Club Molenbeek, de voorloper van RWDM, met wie hij onder meer aantrad in Europa. Die dubbele confrontatie met Feyenoord bracht hem uiteindelijk hemel en hel op: hij scoorde het enige doelpunt in de heenmatch, maar blesseerde zich ook zwaar na een tackle van Gerard Kerkum, die later nog voorzitter zou worden van de Rotterdammers.

Na een korte periode bij Union Halle, zegde Braems op 28-jarige leeftijd zijn actieve voetballoopbaan vaarwel. Hij legde zich voortaan toe op het trainersvak, in combinatie met een functie als leerkracht lichamelijke opvoeding. Beide functies combineerde hij in het oude getrouwe Zottegem. Vijf jaar lang trainde hij de geel-blauwen van KSV Sottegem en bij zijn afscheid in 1967 leidde hij de club naar een 2^de plaats in Derde Nationale. Zijn prestaties werden opgemerkt door Cercle Brugge, een voormalige grootmacht (de Vereniging won voor WOII drie landstitels en een beker), die door een omkoopaffaire was afgezakt naar derde klasse. Braems slaagde erin om de Bruggelingen terug te brengen naar het hoogste niveau op vijf jaar tijd. Zijn prestaties werden beloond met een overgang naar Antwerp, ondanks (toen al) verregaande interesse van Beveren: hij leidde de Great Old, een seizoen voordien nog ternauwernood ontsnapt aan de degradatie, naar een knappe zevende plaats. In 1973 werd Urbain, zes jaar eerder nog aan de slag in derde klasse en nog steeds actief als leerkracht in Zottegem, hoofdcoach van het grote Anderlecht met onder meer Rensenbrink, Coeck en Van Himst in de rangen. Paarswit won onder zijn leiding de landstitel en de Beker van België.

In 1975 kwam Braems dan eindelijk toch bij Beveren terecht. Hij zorgde voor een nieuwe drive bij onze club, die enigszins uitgeblust leek na de wittebroodsjaren in de hoogste klasse. Urbain, die als leerkracht een uitstekende band had met jonge spelers, gaf vaak het vertrouwen aan toen nog volkomen onbekende youngsters. Hij lanceerde de loopbaan van onder meer Marc Baecke, Eddy Jaspers en Bert Cluytens, die uiteindelijk allemaal van simpele komaf zouden doorgroeien naar Rode Duivels. Onder Braems groeide Beveren terug naar haar oude zelve: hardwerkende spelers die door het tactisch vernuft en het vertrouwen van hun trainer langzaam maar zeker doorgroeiden naar de bovenste regionen van het klassement. Het orgelpunt van die evolutie kwam er in 1977 toen het kleine SK Beveren haar allereerste Beker van België wist te winnen. Na zijn loopbaan noemde Urbain dat “het mooiste moment van zijn carrière”.

Toch verliet Urbain, die einde contract was, in een controversiële overgang de Freethiel. Hij trok naar aartsrivaal Lokeren dat ongetwijfeld diep in de buidel tastte voor de Zottegemnaar. Het sterrenensemble van Daknam eindigde pas vierde en zag bovendien Beveren landskampioen worden. Ook zijn tweede ambtstermijn bij Anderlecht werd niet memorabel en na een korte passage in de technische staf bij een andere ex-club, Cercle, keerde Braems in 1981 terug naar het oude nest van Beveren. De rest is uiteraard geschiedenis. Onder impuls van de tactiek en psychologie van Braems, en ondanks het vertrek van heel wat legendarische oude gedienden zoals Pfaff, Janssens, Buyl, Van Genechten, Van Moer, Cluytens, Hofkens enzovoort, slaagde Beveren erin om opnieuw de beker én de landstitel te veroveren. Een niet te onderschatten prestatie die minstens gedeeltelijk op conto van de coach mocht worden geschreven.

Het werd meteen het afscheid van Braems op de Freethiel, maar bijlange na niet als coach. Urbain koos, onder meer door zijn interesse in de lokale cultuur, voor een opvallend avontuur in Griekenland, waar trainers doorgaans even lang meegaan als frisco’s in de Atheense zon. Maar een goede Braems als trainer, dat hadden ze nog niet meegemaakt: bij Panionios bleef Urbain maar liefst drie jaar lang aan de slag, een clubrecord dat nog steeds standhoudt. Hij leidde de club uit Nea Smyrni onder meer naar Europees voetbal én winst in de Balkan Cup. Twijfel er niet aan dat ook bij Panionios vandaag  meerdere kaarsjes zullen worden aangestoken.

Na een korte periode bij Standard, met wie hij de bekerfinale verloor, volgde één laatste etappe in de grootse loopbaan van Urbain. In 1989 trok hij naar het Turkse Trabzonspor, waar hij was getipt door Jean-Marie Pfaff die ook in Azië intussen heldenstatus had verkregen. De status van Ur-ba-in, zoals de Turken hem steevast noemden, zou die van El Sympatico echter overstijgen. In 1990 eindigde de club derde en verloor het de bekerfinale van Besiktas. Na een sabbatjaar, waarin Braems een medische ingreep onderging, keerde hij echter terug naar Trabzon. Zijn allerlaatste wedstrijd voor de club leverde hem de eeuwige liefde op van de Turkse fans: in de return van de bekerfinale verslaat Trabzonspor Bursaspor met 5-1, nadat het de heenmatch met 3-0 had verloren. “Dat zijn ze ginder niet vergeten en ik ook niet”, vertelde hij ooit aan de kranten: “We werden van het stadion naar het trainingsveld gevoerd en toen gebeurde er van alles : mensen die voor de bus sprongen, schieten met echte geweren. Ze hesen mij op het podium, waar ik vijf keer in de lucht moest schieten met een zware revolver. Ik heb maar richting Zwarte Zee geschoten om niemand mee te hebben. Onvergetelijk was dat." In 2007 werd hij ereburger van de Turkse stad, een titel die hij ook draagt in Zottegem.

Met Urbain Braems heeft dan ook een iconisch figuur uit de Belgische voetbalgeschiedenis ons verlaten. Onze club is dankbaar voor al de successen die hij KSK Beveren heeft bijgebracht. Rust zacht Urbain!