Aan het woord: Thibeau De Vos

Ik ben begonnen bij Red Star Haasdonk. Dat was een logische keuze, want ik ben opgegroeid aan het Ster. Daar hadden mijn grootouders een gekend café, Café Red Star. 

Op mijn achtste ben ik dan vertrokken naar de nationale jeugd van KSK Beveren, waar ik zes jaar lang samenspeelde in een heel leuke ploeg met onder meer Yannick Cathoir, Troy Rensing, Mathias Vermeire en Aaron Verwilligen als ploegmaat. We waren allemaal goede kameraden en speelden best goed voetbal: elk seizoen eindigden we wel in de linkerkolom en konden we zelfs af en toe winnen van de grote ploegen in de hoogste klasse. We waren toen ook allemaal fan van het eerste elftal met de Ivorianen. Eén van mijn beste herinneringen was bijvoorbeeld de last minut goal van Mohamed Diallo tegen Moeskroen die Beveren de redding opleverde!

Als sterkhouder bij Beveren heb ik uiteindelijk in 2006 de overstap gezet naar Club Brugge. Vier jaar lang speelde ik daar aan de zijde van mannen als Brandon Mechele, Zino Gano, Jordan Botaka en Sven Dhoest. Uiteindelijk bleef ik vier seizoenen bij Club en mocht ik geregeld aantreden bij de beloften. Een terugkerende enkelblessure en zware operatie hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat er niet meer inzat. Wat ook onvergetelijke momenten waren in die tijd: mijn selecties voor de nationale ploeg. Tussen de U15 en de U17 werd ik tien keer geselecteerd voor de Rode Duivels. Ik speelde samen met mannen als Mats Rits, Thorgan Hazard en nam het op tegen ploegen als Frankrijk (met Areola, Pogba en Digne), Duitsland en Italië. Ook al waren dat nog andere tijden, dat is toch een schat aan herinneringen voor mij. 

In Brugge zat ik op internaat, maar werd me na mijn zware revalidatie aangegeven dat ik niet meer al te veel moest verwachten. Omdat mijn ouders en ikzelf veel aandacht schonken aan een goed diploma, besloot ik dichter bij huis te gaan voetballen. Ik kon naar AA Gent of KV Mechelen en koos uiteindelijk voor die eerste. Dat bleek achteraf geen al te beste keuze: Gent gaf heel weinig spelers de kans en de combinatie tussen de universiteit en het professioneel voetballen bleek zeer moeilijk. Als je tweemaal overdag moet trainen en dan ’s avonds nog moet gaan studeren is dat allesbehalve een evidentie. 

Zo belandde ik om mijn 19de bij SK Sint-Niklaas in tweede klasse. Op die twee seizoenen kijk ik zeker tevreden terug. Ik had geen ervaring in een eerste elftal, maar kon toch rekenen op heel wat speelminuten onder trainer Alex Czerniatynski. Mijn grote debuut kwam er thuis tegen Antwerp, waar ik 90 minuten kon rekenen op een basisplek. Na het ontslag van Czernia ging alles wat minder: de trainers volgden elkaar op en uiteindelijk degradeerden we. Ik ben uiteindelijk nog een seizoen in derde klasse gebleven. 

In 2014 ben ik afgezakt naar het ambitieuze Standaard Wetteren. Daar liep alles aanvankelijk op wieltjes en wonnen we de eerste periodetitel. Gaandeweg bleek de club echter financiële problemen te hebben en werden we niet langer betaald. Uiteindelijk weigerden veel spelers nog te trainen en deden we dat enkel nog éénmaal per week om de conditie hoog te houden. Toch zijn we nog als zesde gefinisht. Standaard Wetteren is uiteindelijk gefusioneerd en heeft zijn stamnummer verkocht aan RWDM. Ik heb gelukkig nog een deel van mijn loon terug kunnen vorderen via Sporta. Sinds 2015 speel ik terug in het Waasland: twee jaar bij Sint-Gillis-Waas, een seizoen terugkeer bij Sint-Niklaas en de laatste drie seizoenen bij Svelta Melsele. 

Een heel belangrijke persoon voor Svelta was ongetwijfeld David Penneman. Hij bracht als trainer de club van provinciaal naar nationaal en beschikte naast uitstekende trainerskwaliteiten ook over een groot netwerk van spelers in de hogere reeksen. 

Nvdr: David Penneman heeft ook een succesvol verleden bij KSK Beveren, waar hij jarenlang jeugdtrainer- en TVJO was. Hij is tevens de oprichter van de befaamde KA Voetbalschool in onze gemeente. Tussen december 2009 en maart 2010 was hij ook hoofdtrainer van het eerste elftal van het toen noodlijdende Beveren in tweede klasse. Sinds 2017 is Penneman actief bij de Belgische Voetbalbond als trainer van de nationale jeugdelftallen, momenteel actief bij de U-16. 

Melsele is daarnaast ook een kleine maar heel gezellige en familiale club, waar ik veel vrienden en voormalige ploegmaats opnieuw heb ontmoet. Alle beloftes werden ook steeds nagekomen. Bij Melsele draaide het zeker niet om de centen of om constant presteren. De clubsfeer zat er gewoon goed en dat was zeker een belangrijke succesfactor.

Dat zie ik zeker niet zo. In de afgelopen jaren waren er al contacten geweest en dit seizoen achtte ik de tijd rijp om de overstap te maken. Mijn eerste weken hebben zeker niet het gevoel gebracht dat het niveau hier veel lager ligt dan bij Melsele. We hebben veel kwaliteiten in onze brede kern en het is nu aan ons om dat om te zetten in resultaten. Ik ben ook niet naar hier gekomen om in tweede provinciale te blijven. Promotie naar 1ste Provinciale is in eerste instantie zeker een ambitie die ik hier koester. De rest zal nog moeten blijken, maar binnen een paar jaar kunnen we misschien wel denken aan nationaal voetbal.

In het algemeen is er weinig verschil in kwaliteit tussen de top van 2de Provinciale en de rechterkolom van 1ste Provinciale. Het zijn vooral de topclubs die daar echt een groot verschil maken. Om daar te geraken zal de club nog stappen moeten zetten, maar ik ben ervan overtuigd dat die er zullen komen. Het is knap te zien waar de club al staat op korte tijd en de aankomende accommodatie zal daar zeker nog verder aan bijdragen.  

Inderdaad, ik ben Hoofd Productie van de sportredactie bij VTM, VTM Nieuws en Het Laatste Nieuws. Concreet sta ik dus in voor de productionele organisatie van alle sportuitzendingen waar VTM rechten op heeft: de Champions League, de Rode Duivels, de Beker van België, maar ook andere sporten zoals darts, cyclocross en wielrennen.

Dat is een hele mooie job waarbij ik vaak op de voorste rij terechtkom van de grootste sportevents van ons land, maar makkelijk is het zeker niet. Bij de Champions Leaguewedstrijd van Club Brugge tegen PSG vorige week stonden alle ogen op ons gericht: eerste groepsmatch van het seizoen, tégen het PSG van Messi én dat voor het eerst met een vol stadion. UEFA houdt alles tot in de puntjes in de gaten, maar gelukkig hebben we enkel goede commentaren gekregen, dat deed deugd!

Vaak moet onze redactie ook naar het buitenland, zoals volgende week voor de Ronde van Lombardije en aansluitend, ook in Italië, de finales van de Nations League. Maar, met mijn werk heb ik een afspraak gemaakt dat ik die uitjes links laat liggen tijdens het voetbalseizoen. Dat vind ik mijn plicht als speler van een voetbalclub…