Aan het woord: Mathieu Deconinck

Zaterdag start KSK Beveren met gezonde ambities aan het nieuwe seizoen. Na een periode van lange activiteit hebben de spelers er een zware voorbereiding opzitten. Ook medisch hebben onze spelers vaak nood aan een goede begeleiding. Die wordt sinds vorig seizoen verzorgd door Mathieu Deconinck. Wij stelden hem dan ook enkele vragen om poolshoogte te nemen.

Mathieu, je bent bij ons actief sinds de zomer van 2020. Vertel eens wat over jezelf en meer bepaald over je voetballoopbaan.

Ik heb zelf lange tijd gevoetbald op nationaal niveau. Nadat ik begon bij Sint-Gillis-Waas ben ik op mijn twaalfde overgestapt naar KSK Beveren. Daar speelde ik samen met jongens als Diego Vermeiren en Jonas Van Kerckhoven (ex-Willem II, nu linksback bij Cappellen). Mijn beste ploegmaat was iemand die in België niet zo bekend is, maar intussen een prachtige loopbaan heeft opgebouwd: Georgy Zhukov. Hij trok al op jonge leeftijd naar Anderlecht en brak door bij Beerschot en Standard. Hij speelde Champions League met Astana en speelt tegenwoordig voor Wisla Krakau en de Kazakse nationale ploeg. Ook Aaron Verwilligen is nog steeds een boezemvriend van me. Hij speelt nu bij Hoek en het wordt tijd dat ik nog eens ga kijken.

Ik heb altijd heel goede herinneringen gehad aan mijn tijd bij KSK Beveren. Zo keek ik op naar Kristof Lardenoit, dat was mijn grote idool. Toen ik verkozen werd tot speler van het tornooi in de scholencompetitie gaf Lardenoit me de prijs uit zijn handen, dat zal me altijd bijblijven. Maar ook technisch leerde ik veel op de Freethiel, vooral door de trainingen van Heinz Schönberger, die ik ook als mens leerde kennen via mijn peetvader. Hij leerde me het meest bij over voetbal.

Van Beveren ging het uiteindelijk naar de beloften van Nieuwkerken (SKN Sint-Niklaas). Helaas heb ik een zeer ernstig brommeraccident meegemaakt op jonge leeftijd. Ik ben twaalf keer geopereerd en vreesde zelfs nooit meer degelijk te kunnen wandelen. Na een lange revalidatie is dat uiteindelijk goed gekomen, maar mijn voetballoopbaan heb ik moeten opzeggen. Door die lange revalidatie heb ik wel een verregaande interesse in kinesitherapie gecreëerd en ben ik dat ook gaan studeren. Na mijn bachelordiploma heb ik de weg van de pharma-industrie gekozen, waarin ik actief ben als vertegenwoordiger van medische hulpmiddelen en apparatuur.    

En toch kwam je terug terecht in de voetbalsport?

Inderdaad. Ik kon dan wel niet meer actief zijn als speler, maar ik was nog steeds gek op voetbal. Ik kijk graag naar de sport en hou ook van de kameraadschap en groepsgeest van een voetbalteam. Door mijn bachelordiploma en ervaring had ik een heel goede basis om aan de slag te gaan in de medische cel van een club. Ik leg me vooral toe op de begeleiding voor de match zoals het intapen of het geven van sportmassages. Alles is begonnen bij Verrebroek en na twee jaar bij KSK Klinge (bij onze voormalige T1 Stefan Van Rumst en huidig T2 Nick Laureys) ben ik vorige zomer overgestapt naar Beveren.

Hoe was de integratie bij je nieuwe club?

Heel goed! Ik kende al verschillende mensen bij de club toen ik aankwam: Diego Vermeiren, al vertrok die kort na mijn komst, maar ook Mathias Vermeire en Joshua Geertsen van bij Nieuwkerken. De grapjes en verhalen van vroeger kwamen meteen al terug boven, dus ik wist al gauw dat ik goed zat.

Ik apprecieer het ook dat ik meteen goed werd onthaald en dat spelers mij ook regelmatig zeggen dat ik het goed doe. Dat geeft mij echt wel voldoening. Ik voel me ook echt deel van het team, ik leef mee tijdens de wedstrijden en ik durf ook wel eens een speler wakker schudden als hij in een dipje zit.   

Welke blessures moeten we vrezen na deze lange periode van inactiviteit?

Ik denk dat de meeste spelers last hebben met doorgaans twee spiergroepen: de hamstrings (achterdijbeen) en de adductoren (de lies). Dat is op zich niet zo verwonderlijk. De meeste spelers hebben zich wel degelijk fysiek scherp gehouden, maar dat gebeurt dan bijvoorbeeld door te gaan lopen of fietsen. Daar gebruik je echter niet dezelfde spieren en gewrichten voor als bij voetbal. Daar draait het om kort keren, versnellen enzovoort. Het gebrek aan matchritme heeft velen parten gespeeld.

Uiteindelijk valt de blessurelast bij ons best mee. Enkel Cathoir en Ceesay hebben nog enkele weken revalidatie voor de boeg en moeten ook fysiek terug groeien. Verder zijn er enkele kleine spierblessures die zichzelf wel zullen oplossen en hebben sommige spelers last van (kleinere) chronische aandoeningen die we moeten blijven monitoren. We zijn er klaar voor!

Tenslotte: zijn voetballers echt watjes, zoals sommige mensen durven beweren?

Absoluut niet. Voetbal is één van de meest belastende sporten ter wereld. De impact van de sport op de stabiliteit van de gewrichten is bijzonder hoog. Voetbal is een specifieke sport, waarin je een constante wisselwerking hebt tussen lange afstanden en korte versnellingen. Bovendien worden de ligamenten van de spieren constant belast door korte bewegingen, je noppen die in het gras blijven vaststeken enzovoort. Voetbal mag dan wel geen duursport zijn, het vergt bijzonder veel specifieke spierkracht die niet voor iedereen weggelegd is.